DOI: 10.33547/ODA-SAH.09.Wil.14
Pochówek psa (Dog burial)
by Kamil Niemczak 
1, Alicja Lasota-Moskalewska 1
1 – Instytut Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego
In: Piotr Włodarczak (ed.) 2019. Wilczyce, stanowisko 10. Norma i precedens w rytuale pogrzebowym małopolskiej kultury ceramiki sznurowej, Ocalone Dziedzictwo Archeologiczne 9, Kraków – Niepołomice – Pękowice: Instytut Archeologii i Etnologii PAN, Stowarzyszenie Archeologów Terenowych „Stater”, Wydawnictwo Profil-Archeo, pp. 149-154.
Abstrakt: Na stanowisku 10 w Wilczycach, w jamie lokalizowanej przy wschodnim skraju niszy grobu 15, znaleziono szkielet psa, ułożony częściowo w pozycji anatomicznej, ale z dużymi przesunięciami niektórych partii szkieletu. Pochówek ten jest związany z kulturą ceramiki sznurowej, na co wskazuje datowanie kości za pomocą analizy radiowęglowej. Był to osobnik płci męskiej, w wieku około 4-5 lat. Na tle danych dla okresu neolitu był to pies wyjątkowo duży, aczkolwiek wyraźnie mniejszy od wilka. Na podstawie wymiarów czaszki stwierdzono jego podobieństwo do współczesnych wyżłów. Badania wskazały także na asymetryczność mózgoczaszki, wynikającą z wady rozwojowej. Uboga baza porównawcza nie pozwala stwierdzić, czy charakterystyczne cechy budowy zwierzęcia z Wilczyc świadczą o wyhodowaniu rasy w okresie schyłkowego eneolitu. Interesującą kwestią jest również intencjonalność złożenia pochówku (ofiary?) ze zwierzęcia z wyraźnymi wadami budowy, nadającymi mu charakter wyjątkowości.
Słowa kluczowe: Wilczyce, eneolit, kultura ceramiki sznurowej, archeozoologia, neolityczny pies, wyżeł
Abstract: In site 10 at Wilczyce, in a pit situated near the eastern edge of the niche of grave 15, a skeleton of a dog was discovered. The bones were generally lying in anatomical order, although some parts of the skeleton were considerably altered. As shown by radiocarbon dating of the bones, the burial links with the Corded Ware culture. It was an adult individual, approximately 4–5 years of age. Against the data available for the Neolithic it was an exceptionally large dog, although still distinctly smaller than a wolf. The dimensions of the skull make the dog in question similar to present-day pointers. The analysis also revealed the asymmetry of the neurocranium resulting from malformation. The modest size of the available comparative basis does not allow for concluding whether the characteristic anatomical traits of the Wilczyce dog indicate that the breed was bred in the Final Eneolithic. Another interesting aspect concerns the intentional deposition of a burial (or perhaps sacrifice) of an animal showing distinct anatomical defects, which made it exceptional.
Keywords: Wilczyce, Eneolithic, Corded Ware Culture, zooarchaeology, Neolithic dog, pointer
Get this chapter (soon)