DOI: 10.33547/ODA-SAH.09.Wil.01
Stanowisko 10 w Wilczycach: miejsce schyłkowoeneolitycznych praktyk funeralnych (Wilczyce site 10: a place of Final Eneolithic funeral practices)
by Tomasz Boroń 
1, Piotr Włodarczak 2
1 – Ośrodek Interdyscyplinarnych Badań Archeologicznych Instytut Archeologii i Etnologii PAN, Warszawa; 2 – Ośrodek Archeologii Gór i Wyżyn, Instytut Archeologii i Etnologii PAN, Kraków
In: Piotr Włodarczak (ed.) 2019. Wilczyce, stanowisko 10. Norma i precedens w rytuale pogrzebowym małopolskiej kultury ceramiki sznurowej, Ocalone Dziedzictwo Archeologiczne 9, Kraków – Niepołomice – Pękowice: Stowarzyszenie Archeologów Terenowych „Stater”, Instytut Archeologii i Etnologii PAN, Wydawnictwo Profil-Archeo, pp. 9-16.
Abstrakt: Wielokulturowe stanowisko 10 w Wilczycach, pow. sandomierski, Polska południowo-wschodnia, jest znane przede wszystkim z odkryć materiałów późnopaleolitycznych (Schild red. 2014). Towarzyszyły im jednak także odkrycia licznych materiałów z okresu neolitu i wczesnej epoki brązu. Do najcenniejszych znalezisk należą groby i ślady krzemieniarskiej aktywności pracownianej, łączone ze schyłkowoeneolityczną ludnością kultury ceramiki sznurowej. Prace wykopaliskowe są prowadzone od 1994 roku, początkowo przez Jana Fiedorczuka, a ostatnio przez Tomasza Boronia. Stanowisko jest położone na wybitnym cyplu lessowym, dominującym ponad doliną Opatówki (dopływ Wisły). Jest to lokalizacja typowa dla cmentarzysk późno- i schyłkowoeneolitycznych. Z kulturą ceramiki sznurowej łączą się dwa groby oraz trzy jamy o charakterze piecowym. Obiekt 15, stanowiący przedmiot prezentowanej monografii, został odkryty w strefie dotąd jedynie częściowo rozpoznanej wykopaliskowo. Nie można więc do końca określić kontekstu jego odkrycia. Z uwagi na bogactwo wyposażenia jest on znaleziskiem szczególnym w historii badań cmentarzysk schyłkowoeneolitycznych w Polsce południowo-wschodniej.
Słowa kluczowe: Wilczyce, południowo-wschodnia Polska, eneolit, kultura ceramiki sznurowej
Abstract: Multicultural site 10 at Wilczyce, Sandomierz District, SE Poland, is known primarily for discoveries of Late Palaeolithic materials (Schild ed. 2014). However, abundant materials of Neolithic and Early Bronze Age date have also been discovered there. Among the most valuable finds are graves and traces of activity of flintknapping workshops linked with the Final Eneolithic Corded Ware culture. The site has been excavated since 1994, initially by Jan Fiedorczuk and more recently by Tomasz Boroń. The site occupies a distinct loess promontory towering over the valley of the Opatówka (a tributary of the Vistula). This is a location typical of Late and Final Eneolithic cemeteries. The Corded Ware culture is represented by two graves and three kiln pits. Feature 15, which is the subject of this book, was discovered in the part of the site which has not as yet been fully explored, so the context of this discovery cannot be fully determined. The lavishness of its furnishing makes the feature unique in the history of research on Final Eneolithic cemeteries in south-eastern Poland.
Keywords: Wilczyce, south-eastern Poland, Eneolithic, Corded Ware Culture
Get this chapter (soon)